กล้องวัดมุมแมคคานิกส์: วิธีการหาค่ามุมและการใช้งาน

กล้องวัดมุมแบบแมคคานิกส์เป็นกล้องรุ่นดั้งเดิมที่ใช้ระบบกลไกและเลนส์ในการวัดมุม ผู้ใช้งานจะต้องอ่านค่ามุมด้วยสายตาจากสเกลที่อยู่ภายในตัวกล้อง ซึ่งต่างจากกล้องดิจิทัลที่แสดงผลเป็นตัวเลขบนหน้าจอ การหาค่าจากกล้องประเภทนี้จึงต้องอาศัยความเข้าใจในระบบสเกลและการอ่านค่าอย่างละเอียด

หลักการและขั้นตอนการหาค่า

การหาค่าจากกล้องวัดมุมแมคคานิกส์อาศัยการอ่านค่าจาก จานองศา และ เวอร์เนียร์สเกล ที่อยู่ภายในกล้อง โดยมีขั้นตอนหลักๆ ดังนี้:

1. การตั้งกล้อง:
   • ตั้งศูนย์ (Centering): วางกล้องให้ตรงกับหมุดหรือจุดที่ต้องการวัดด้วยการใช้เลนส์ส่องหมุดหรือลูกดิ่ง
   • ปรับระดับ (Leveling): ปรับขาตั้งและสกรูปรับระดับให้ฟองอากาศในหลอดแก้วอยู่ในตำแหน่งศูนย์กลางอย่างแม่นยำ เพื่อให้แกนกล้องตั้งตรงตามแนวดิ่ง
2. การเล็งเป้าหมาย:
   • เล็งไปยังจุดอ้างอิง: หมุนกล้องไปยังจุดอ้างอิงแรก (เช่น หมุด A) และ ตั้งค่ามุมเป็นศูนย์ (Set 0)
   • เล็งไปยังเป้าหมายที่สอง: หมุนกล้องไปยังเป้าหมายที่สอง (เช่น หมุด B) โดยล็อคปุ่มหมุนกล้องแนวราบไว้ เพื่อให้กล้องหมุนได้อย่างละเอียด จากนั้นอ่านค่ามุมบนสเกล
3. การอ่านค่ามุม:
   • อ่านค่าองศา (Degree): มองผ่านเลนส์อ่านค่าจะเห็นสเกลวงกลมที่มีค่าตั้งแต่ 0-360 องศา ให้อ่านค่าองศาจากขีดหลักของสเกลวงกลมก่อน
   • อ่านค่าลิปดา (Minute) และฟิลิปดา (Second): ส่วนนี้จะอยู่บน เวอร์เนียร์สเกล ซึ่งเป็นสเกลย่อยที่ใช้สำหรับอ่านค่าที่ละเอียดขึ้น โดยการดูว่าขีดของเวอร์เนียร์สเกลอันไหนที่ตรงกับขีดบนสเกลหลักพอดี ค่าที่ตรงกันนั้นคือค่าลิปดาและฟิลิปดาที่อ่านได้
4. การคำนวณ: นำค่าที่อ่านได้มารวมกันเพื่อเป็นค่ามุมที่สมบูรณ์ เช่น 45 องศา 30 ลิปดา 15 ฟิลิปดา (45°30'15")

ข้อดีและข้อจำกัด

• ข้อดี: กล้องวัดมุมแมคคานิกส์ไม่จำเป็นต้องใช้แบตเตอรี่ ทำให้สามารถใช้งานได้ในพื้นที่ที่ไม่มีไฟฟ้าหรือในระยะเวลานาน
• ข้อจำกัด: การอ่านค่าต้องใช้ความชำนาญสูงและอาจเกิดความผิดพลาดจากผู้ใช้งาน (Human Error) ได้ง่ายกว่ากล้องดิจิทัล นอกจากนี้ยังใช้เวลาในการอ่านและบันทึกค่ามากกว่าอย่างเห็นได้ชัด